Arkadaşlar selamlar,

Malumunuz öyle bir zamanda yaşıyoruz ki, müslümanların eziyet gördüğü, yok edilmeye çalışıldığı, zayıfların ezildiği ve yol sayıldığı bir zaman. İnsan şöyle dünyaya geniş bir açıdan bakınca, aslında ne kadar da adaletsiz, yaşanması mümkün olmayan bir yer olarak görünüyor. Tabi sadece kendimize odaklanıp, dışarıda olanlara gözümüzü kapamadıysak...

Hizmet hareketi Türkiye'de bir zülme uğradı ve uğruyor hala. Bir kaç yiğit dışında kimse sesini çıkarmadı. 

Uygur kardeşlerimiz Çin'de zulme uğruyorlar yıllardır. Malesef gözden uzak olduklarından belki de, sesleri yeterince duyulmuyor. 

Filistin ise gözümüzün önünde en vahşi şekilde yokediliyor. Çocuk, bebek, kadın demeden. Ve sesleri hala yeterince duyulmuyor. Bu zulümler karşısında insan olmanın gereği, banane demek midir? Psikolojim bozuluyor demek midir? Ne yapalım, elimden bişey gelmez deyip umursamamak mıdır? 

Dinimiz zulüm karşısında elinle, olmadı dilinle, en olmadı kalbinden tepki koymamızı istemiyormu bizden?

İşte sosyal medya, heryerden ulaşılabilir, herkes görebilir, bir etki oluşturulabilir. Niçin destek olmuyoruz bu kardeşlerimize? Seslerini duyurmalarına niçin yardımcı olmuyoruz? İki twit atmak, repost yapmak, like atmak çok mu zor acaba? 

Peki onlar için dua paylaşmak, dua etmek çok mu zor?

Biz onların yerlerinde olsaydık ne beklerdik, ne düşünürdük peki? Parçalanmış bebeğimizi kucağımızda tutarken, ne düşünürdük? 

Yapmayın Alah aşkına, bari günlük keyfinizden 5 dakikanızın 3 dakikasını duaya, 2 dakikasını sosyal medyada seslerini duyurmaya ayırın. Allah aşkına arkadaşlar...